In de jaren zestig tot tachtig veranderde de Nederlandse televisie flink en kwamen er veel programma’s die nog steeds bij veel mensen warme herinneringen oproepen. In de jaren zestig werd televisie steeds populairder en kwamen er steeds meer huishoudens met een tv. Gezinnen zaten samen voor de buis en genoten van nieuwe programma’s die voor het eerst op het scherm verschenen.

In de jaren zestig waren series als “Floris” met Rutger Hauer, “Ja zuster, nee zuster” van Annie M.G. Schmidt en “Stiefbeen en zoon” erg geliefd. Ook kinderprogramma’s als “Pipo de Clown”, “Swiebertje” en “De Verrekijker” waren niet weg te denken uit de huiskamers. Naast Nederlandse series werden er ook buitenlandse programma’s zoals “Ivanhoe” en “Peyton Place” veel bekeken.

De jaren zeventig brachten nog meer variatie op televisie. “Pipo de Clown” en “De Fabeltjeskrant” bleven razend populair bij kinderen, terwijl volwassenen genoten van series als “Swiebertje”, “Floris” en “Dagboek van een Herdershond”. Muziekprogramma’s als “TopPop” zorgden ervoor dat mensen kennismaakten met de nieuwste hits. Ook bijzondere series als “Kunt U Mij De Weg Naar Hamelen Vertellen, Meneer?” en “Van Kooten en De Bie” waren favoriet. Voor families was “Te Land, Ter Zee en in de Lucht” een echte klassieker, met zijn vrolijke wedstrijden en grappige momenten.

In de jaren tachtig veranderde het televisielandschap opnieuw. Series als “Zeg ‘ns Aaa”, over het leven van een doktersgezin, werden echte kijkcijferkanonnen. Ook “Medisch Centrum West” en “De Fabriek” trokken veel kijkers. Kinderen keken graag naar “De Zevensprong” en de tekenfilm “Alfred J. Kwak”. Buitenlandse series als “Dallas”, “Miami Vice” en “The A-Team” waren ook in Nederland enorm populair en werden vaak besproken op school en op het werk.

Al deze programma’s zorgden ervoor dat mensen samenkwamen en genoten van ontspanning en vermaak. Ze zijn een belangrijk onderdeel geworden van de Nederlandse cultuur en roepen nog altijd nostalgische gevoelens op bij jong en oud.